Sa razvojem Jagodine i uvećanjem njenog pravoslavnog življa,osećala se potreba za izgradnjom još jednog pravoslavnog hrama. Jagodina je po administrativnoj podeli Srbije 1836. godine postala sedište jednog od 5 serdarstava, u to vreme je imala samo jedan pravoslavni hram Staru crkvu jagodinsku – hram Sv. Mihaila. Jagodinci 1846. godine šalju molbu Prečestnjejšoj arhidijecezalnoj konzistoriji i traže odobrenje za izgradnju još jedne crkve u svojoj varoši. Podatak o činu osvećenja nove crkve je izveštaj objavljen u list „MIR“, br. 22 od 26. maja 1896 godine. Građevina je bila gotova 29.juna 1899. godine. Ime arhitekte Sabornog hrama nije još uvek sa sigurnošću utvrđeno. Projekti za izgradnju crkve u vreme Kraljevine Srbije rađeni su u Ministarstvu građevina i kao gotovi, dostavljani su crkvenim opštinama.Saborna crkva Svetih apostola Petra i Pavla u Jagodini je osnove upisanog krsta razvijenog tipa. Zvonik visine 36 metara, postavljen je kao posebna građevina, južno od hrama. Fasada crkve i zvonika je u crvenim i žutim tonovima, sa horizontalnim poljima. Smatra se da je oduvek bila u tom koloritu. Na živopisu Saborne crkve nije ništa rađeno sve do 1979. godine. Posao izrade fresaka poveren je odličnom poznavaocu vizantijske ikonografije iz Grčke, Nikoli Kudamnatisu i Adonisu Stergiju. Ograda je urađena 1926. godine po projektu arhitekte Momira Korunovića.
