Povodom manifestacije Mesec knjige u Narodnoj biblioteci 28.10.2013. godine održano je predavanje posvećeno velikom i značajnom jubileju – obeležavanju 17 vekova Milanskog edikta.O Konstantinu Velikom i Ediktu o toleranciji vera, govorio je profesor na Katedri za etiku, Pravoslavnog bogoslovskog fakulteta u Beogradu i urednik crkvenog radia Slovo Ljubve, mr Vukašin Milićević. Nema vladara u čitavoj istoriji koji je više zaslužio da ga nazivaju Velikim, od Konstantina Velikog. Nije to ni Fridrih, ni Karlo, ni Aleksandar, čak ni Katarina. Konstantin Veliki je za svega 15 godina doneo dve značajne odluke koje su izmenile sudbinu čitave civilizacije. Prva je priznavanje hrišćanstva, čime prestaju progoni hrišćana u Carstvu, koji su, jedva generaciju pre njega bili brutalniji od bilo kog progona pre ili posle toga. Donošenjem Edikta o toleranciji vera, takozvanog Milanskog edikta, 313. godine, dozvoljeno je javno ispovedanje hrišćanstva. Druga odluka je bila da se glavni grad Carstva,premesti iz Rima u novi glavni grad, koji je izgrađen na mestu starog Vizanta i koji će narednih 11 vekova biti poznat pod imenom Konstantinov grad i biti nosilac pravoslavnog ispovedanja hrišćanstva.Ove dve odluke, kao i posledice koje su proizvele čine ga jednim od najuticajnijih ličnosti u istoriji. Po mnogo čemu jedinstven, ovaj ranovizantijski vladar imao je presudnu ulogu u ravtitku istorije čovečanstva.
