Zdravstvene prilike Jagodine i njenog okruga bile su slične kao i u ostalim krajevima Srbije. Narod se lečio kod svojih kuća raznim lekovitim biljem ali i molitvama, vračanjem i raznim drugim praznovericama. Ovakvo stanje trajalo je vekovima, pa se tradicija „narodnog lečenja“ zadržala do današnjih dana.
Postepenim oslobađanjem od turske vlati, Srbija je krenula putem evropeizacije. Svakako, jedan od značajnih delova tog procesa bilo je organizovanje zdravstva kao i dovođenje školovanih lekara.Grk Anton Delini, 1813.godine se pominje kao prvi vlasnik priručne apoteke. On je iz Zemuna prešao u Beograd kako bi radio u turskom garnizonu. Prva civilna priručna apoteka u Srbiji bila je vlasništvo italijanskog lekara Vite Romite, koji je bio u službi beogradskog vezira kao njegov lični lekar;sve do 1823. godine kada prelazi u službu kneza Miloša. Janićije Radović, jagodinski mezulandzija pismom 1823. god. obaveštava kneza Miloša o dolasku u Jagodinu lekara Vita Romita i njegovog apotekara Petra iz Italije. Oni putujući za Kragujevac, tadašnju prestonicu Srbije, prolaze kroz Jagodinu. Pored priručnih apoteka, u Srbiji lekovi su se nalazili u slobodnom prometu bez ikakve kontrole vlast i prodavaca. Takvo stanje trajalo je sve do tridesetih godina XIX veka, kada je knez Miloš lično preuzeo mere da to pitanje zakonski reši.
Prvu pravu apoteku u Srbiji, otvorio je u Šapcu 1826. godine, Jevrem Obrenović. U vreme otvaranja prvih apoteka u Srbiji nisu postojali zakoni koji bi regulisali zdravstvenu zaštitu. Za početak uvođenja zakonskih mera u zdravstvu, od velikog značaja je Ukaz o sastavu državnog saveta i kneževog kabineta i dužnosti ministra, izdat na osnovu Ustava iz 1835. godine. Ukaz je propisivao neophodnost uvođenja škola za hirurge, apotekare, babice i marvene lekare. Na osnovu Uredbe kneza Miloša iz 1837. godine regulisana je i kontrola prodaje lekova. Godine 1839. Popečiteljstvo unutrašnjih dela, na predlog tadašnjeg načelnika Saniteta dr Karla Paceka, postavilo je okružne fizikuse (lekare) u Šapcu, Beogradu,Smederevu, Jagodini, Čačku i Užicu. Za prvog fizikusa u Jagodinskom okrugu 1839. godine postavljen je dr Karlo Beloni. Iste godine predata su mu prava i dužnosti na osnovu kojih možemo zaključiti da su delatnosti fizikusa i apotekara bile jasno razdvojene.
Prvi pokušaj da se otvori apoteka u Jagodini, zabeležen je 1846. godine, kada je šidski apotekar Avgust Kozjak, želeo da otvori apoteku, ali je brzo odustao zbog finanskijskih poteškoća. O potrebi otvaranja apoteke u Jagodini, srpskim vlastima pisao je i tadašnji fizikus u Jagodini, dr Josif Pančić. Svoj zahtev za otvaranje apoteke obrazlaže, tvrdnjom da je Jagodina jedna od većih varoši i da joj je potreban školovan lekar i apotekar. Magistar farmacije Đorđe Krstić iz Rume 1851. godine od kralja Aleksandra Karađorđevića dobija dozvolu da otvori apoteku u Jagodini koja počinje sa radom naredne godine. Apotekar Đorđe Krstić 1871. godine, zbog slabog zdravlja prodaje apoteku mr Antoniju Šohaju. Apoteka je radila sve do početka srpsko-turskih ratova (1876-1878.) godine kada je zbog mobilizacije Šohaja, vrlo kratko je prestala da radi. Apoteka je radila sve do njegove smrti 1890. godine, kada su apoteku preuzeli provizori. Sin apotekara Antonija Šohaja, Miloje1921. godine po završetku studija preuzima vođenje apoteke. U periodu između dva svetska rata, pored apoteke Sv. Duh koju je vodio Šohaj, 1932. godine započinje sa radom i apoteka Sv. Nikole, Gustava Reznerovića. Iste godine u Kraljevini SHS donet je Zakon o uređenju sanitetske struke i o čuvanju narodnog zdravlja. U periodu od 1924-1927. god. doneto još niz zakona koji su regulisali zdravstvenu zaštitu pod nazivom Novo sanitetsko zakonodavstvo. Apoteke u Jagodini radile su sve do promene državog i društvenog uređenja u Jugoslaviji, kada dolazi do promene imovinskog statusa jagodinskih apoteka i one 1878. god. bivaju konfiskovane. Šohajeva apoteka dobija naziv Prva narodna apoteka, a apoteka Gustava Raznerovića dobija naziv Druga narodna apoteka.
Okružna bolnica u Jagodini
Sve privremene bolnice u Srbiji osnovane su za vreme vladavine kneza Miloša, ali zbog nedostatka materijalnih sredstava i školovanih lekara nisu se dugo održale.Sredinom četvrte decenije 19. veka pristupilo se rešenju ovog problema. Sovjet u dogovoru sa knezom Milošem 1837. godine, iznosi predlog Skupštini o usvajanju „Školskog i špitaljskog fonda“(bolničkog fonda). Skupština taj predlog usvaja. Ova dva fonda kao jedna ustanova funkcionišu do 1841. godine kada se razdvajaju i postaju dve samostalne ustanove. Tom prilikom doneta je odluka da svaki okrug osnuje svoj „Špitaljski fond“ i otvori bolnicu u svom okrugu. Veliki broj gradova otvaraju bolnice tokom sedamdesetih godina 19. veka. Na osnovu izveštaja okružnog jagodinskog fizikusa dr Mladena Jankovića iz 1860.god., možemo zaključiti da Jagodina u to vreme nije imala svoju okružnu bolnicu. Godine 1866. počele su pripreme za osnivanje okružne bolnice u Jagodini, koja je naredne godine za vreme službovanja fizikusa dr Milosava Pavlovića, otpočela sa radom.
