„… U sadržinu zbirke uvodi pesma „Umesto uvodnika“. Već ovom pesmom Džaković se eksplicitno određuje prema svom kreativnom činu kao prema nezadrživoj bujici eruptivnog naboja. Zato možemo reći da pisanje poezije i stvaranje uopšte, on shvata kao moranje. Međutim, to moranje diktirano nadiranjem stihova iz daljine nije suprotno egzistencijalnom trajanju, niti predstavlja muku već, naprotiv, osmišljava egzistenciju i predstavlja emocionalno produženje i trajane egzistencije.
Pesma „Umesto uvodnika“ predstavlja uvod u sadržinu zbirke, koja nije ništa drugo do stihovani dnevnik, jer nalazimo da i sam pesnik kaže: „Jednostavno beležim / ono što osetim“. Tako svoju zbirku čini duboko personalizovanom, ali ne i subjektivnom, jer su njegova osećanja istočena iz svakodnevice sad i tu, koja može pripadati ma kome i može biti rezultat ma čijeg života…“
Iz recenzije mr Predraga Jašovića
